ΤΙ ΣΕ ΕΞΙΤΑΡΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ;



ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔ(Ρ)ΑΣ, ΤΟ ΧΡΩΜΑ, Η ΓΑΛΗΝΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ;



Η' TO ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ "ΖΕΙ" ΕΝΑ ΑΙΜΟΔΙΨΕΣ VAMPIRE-GANGREL;




Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ.





Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

Μη μπερδευτούμε παρακαλώ!

Σκοπός μου είναι να μεταφέρω τη καλή έννοια αυτής της λέξης, όπως την έχω μέσα στο μυαλό μου. Και το λέω εκ των προτέρων αυτό, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που ευχαριστώ κάποιον ειρωνικά και σαρκαστικά, σαν να τον βρίζω ένα πράμα (γιατί φυσικά έχω τους λόγους μου, τόσο παρανοϊκή δεν είμαι πια!).

Ευχαριστώ λοιπόν.
Μια λέξη, απ'τις ωραιότερες κατά τη γνώμη μου, και συνάμα τόσο σπάνια να την ακούσεις...όχι επειδή είναι δύσκολη να την προφέρεις, αλλά δύσκολη να την εννοείς.
Αυτό όμως που μας διαφεύγει συνήθως είναι πως ένα ευχαριστώ δε χρειάζεται να το πεις. Το "ακούει" ο άλλος και μέσα απ'τις πράξεις σου. Νιώθει την ευγνωμοσύνη σου, την ικανοποίηση σου, το γεμάτο άισθημα της λύτρωσης.

Θυμάμαι την μάμα μου παλιά να μου λέει " πες κι ένα ευχαριστώ, δε θα σου πέσει η μύτη!". Ο εγωισμός είναι απ'τους δυνατότερους αντιπάλους αυτής της έννοιας. Ένα ευχαριστώ με τη συνοδεία ενός χαμόγελου είναι ικανό να φτιάξει τη μέρα του άλλου.

Γι'αυτό κι εγώ, στη παρούσα φάση της ζωής μου νιώθω την ανάγκη να σ'ευχαριστήσω, γιατί μου φώτισες τα σκοτεινά μου όνειρα. Μου ξύπνησες ό,τι πιο όμορφο είχα μέσα μου κοιμήσει. Γιατί όσο κι αν με πόνεσες δε κατάφερα να σε μισήσω. Μου θύμησες ότι ακόμα είμαι ζωντανή. Σ'ευχαριστώ γιατί η ανάσα σου έδωσε πνοή στη ψυχή μου.
Σ'ευχαριστώ που υπάρχεις. Σ'ευχαριστώ που μ'αγαπάς και με ανέχεσαι.

Σ'ευχαριστώ!!

"Ότι έχω στην καρδιά μου
κι είναι όλη μου η ζωή
είναι ο χρόνος που θυμάμαι
αυτός που ζήσαμε μαζί

Σ'ευχαριστώ για όσα μου'χεις χαρίσει
για τις μέρες που μου'δωσες να ζω
για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει
δε σου είπα πόσο σ' αγαπώ!"