M O N A Ξ Ι Α..
Άσχημη κατάσταση, σίγουρα.
Πόσες φορές βρίσκεσαι μέσα στο πλήθος, με την παρέα σου, με την οικογένειά σου, το amore σου και παρόλα αυτά νιώθεις ότι κανείς δε σε καταλαβαίνει, δε σ'ακούνε ή στην χειρότερη, δε σ'αγαπούν; Προσωπικά, αμέτρητες αυτές οι ..καταραμένες φορές!
Νιώθω μοναξιά:
* Ok, όταν στη πραγματικότητα είμαι μόνη, είναι δικαιολογημένο, γιατι δεν έχω άλλη επιλογή.
* Όταν μου λείπουν πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος.
* Mε τις αναγκαστικές αλλαγές στην καθημερινότητα, οι οποίες με κάνουν πιο ανασφαλή.
* Όταν -εσφαλμένα συνήθως- πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος στη ζωή μου, με τον οποίο να μπορώ να μοιραστώ τα εσώψυχα μου και τις εμπειρίες μου.
Δε θα χαλάσω άλλη φαιά ουσία,,δε θα κάτσω να σκεφτώ και την επίλυση του προβλήματος, γιατί πολύ απλά δεν είναι πρόβλημα. Αυτό πρέπει να το θυμάμαι!
Είναι ένα συνάισθημα σαν όλα τ'άλλα, με τα καλά και τα κακά του και το οποίο πρέπει να δεχτώ και ν'αποδεχτώ.
Το μόνο σίγουρο και εντυπωσιακό είναι το πόσο δυνατή/ευέλικτη νιώθω μέσα απ΄την μοναξιά μου..το πόσο εύκολα μπορώ να χειριστώ κι άλλες παρόμοιες καταστάσεις..το πόσο λάθος βγαίνω κάθε φορά .. Ο λόγος;;;
"Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις"
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου